پايگاه خبری پرستاران عدالت خواه ایران

خود سازی و تکریم

 صد سال از تولد پرستاری آکادمیک گذشت، یعنی صد سال پیشرفت و ارتقاء علمی ....

و متاسفانه صد سال استعمار ، تبعیض و شاید حقارت......

........باید راهی پیدا ‌شود................... 

تشکیل سازمان صنفی برای پرستاران، شاید شایسته ترین اقدام برای تکریم این حرفه آکادمیک در اسارت بود........... 

از این رو قانون گزاران تصمیم گرفتند با تشکیل این سازمان موافقت کنند.. 

و همه به رفع این بی عدالتی و ارتقاء صنفی خوشبین هستند، اما شواهد نشان داد که استقلال پرستاری به صلاح گروهی خاص و اندکی از پرستاران نیست پس حاضر به پذیرفتن لغو تبعیض و استقلال حرفه ای آنان نشدند..............

با مرور برآیند آنچه بر فضای پرستاری حاکم است و ارزیابی تکریم پرستاری در کشورمان و قیاس آن با کشورهای پیشرفته و حتی همسایگان خود، آنچه رنج‌آور و تامل‌برانگیز است،.......

 آن است که متاسفانه سال‌ها است در کشور ما جایگاه واقعی «پرستاری » به‌عنوان موتور محرکه سیستم سلامت، جدی گرفته نشده و به همین جهت است که به نظر می‌رسد "استقلال کامل حرفه ای" یکی از کلیدی‌ترین و راهبردی‌ترین موضوعات است.....

و رنج‌آورتر اینکه با غفلت از این مهم، شاهد بروز مسلک‌های مدیریتی در سازمان و معاونت پرستاری بوده‌ایم که «با حفظ و ارتقاء مناسب شخصی خود» ................

.و بدون اینکه بتوانند یا بخواهند گامی موثر در مسیرایجاد تکریم و ارتقاء پرستاری در جامعه بردارند،.......... 

به دلایل مختلف توانسته‌اند ضعف توان اجرایی و مدیریتی خود در بهره‌برداری از «فرصت نمایندگی پرستاران در سازمان صنفی،مراکز، دانشگاهها و وزارت" برای تکریم پرستاری را با تهدید و تطمیع بپوشانند. 

سال‌هاست که این سیاست بر شاهرگ سلامت کشور ( پرستاری) فشار می‌آورد....

. جالب این است که تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران همگی به‌خوبی از به‌کار‌گیری این روش و رویه و ویرانگر بودن نتایج حاصل از آن به‌خوبی آگاهند و گاهی حتی خود شاکی و معترض به تصمیمات و کار خویشند ولی به این سیاست خود ادامه می‌دهند.

نصیری __ ارومیه ۱۱ مهرماه ۹۴