پايگاه خبری پرستاران عدالت خواه ایران

به گزارش خبرگزاری مهر، محمد شریفی مقدم، اظهارداشت: آنچه مسلم است اینکه جامعه پرستاری کشور خوب می داند که جامعه پزشکی هم درگیر مشکلات و چالش های جریان پزشک سالار است.

وی افزود: موقعی که صحبت از جریان پزشک سالار می شود، منظور جامعه شریف پزشکی نیست. زیرا، ما خوب می دانیم که بیشترین بار و کار درمانی بیمارستان ها بر دوش رزیدنت ها یا همان دستیاران پزشکی است.

شریفی مقدم در توضیح این مطلب که چرا بیشترین بار درمانی در بیمارستان ها بر دوش رزیدنت هاست، گفت: علت بروز این وضعیت، حضور کم رنگ اساتید جراحی هیئت علمی بیمارستان هاست که نمونه اخیر آن حادثه بیمارستان در اراک بود.

دبیرکل خانه پرستار با تاکید بر انجام عمل جراحی توسط رزیدنت ها بدون حضور اساتید جراحی، یک اقدام غیرقانونی و غیراخلاقی است، تصریح کرد: تا زمانی که رزیدنت مدرک تخصصی خود را نگرفته اجازه ندارد بدون حضور استاد عمل جراحی انجام دهد.

وی ادامه داد: این اقدام از این جهت غیر اخلاقی است که بیمار بابت جراحی توسط پزشک جراح هزینه پرداخت می کند، اما رزیدنت او را عمل می کند.

شریفی مقدم با اشاره به نقش موثر جراح در آموزش رزیدنت ها، گفت: حضور اساتید جراحی بالای سر بیمار، علاوه بر قوت قلب بیمار، باعث استفاده رزیدنت از تجربیات جراح می شود.

دبیرکل خانه پرستار ادامه داد: تبعات نبود جراح بالای سر بیمار و جراحی توسط رزیدنت، هزینه های بیمار و بیمه ها را نیز افزایش می دهد. بطوریکه اشتباه و خطای پزشکی در هنگام جراحی توسط رزیدنت، باعث طولانی تر شدن روند درمان و در نتیجه افزایش هزینه های بیمار و بیمه ها می شود.

وی در عین حال از دریافتی ناچیز دستیاران پزشکی خبر داد و گفت: به رغم اینکه بار سنگین درمان بر دوش این افراد است اما دریافتی بسیار ناچیزی دارند و معتقدیم ظلمی که در حق دستیاران و پزشکان عمومی و همچنین متخصصین داخلی می شود، شاید بیش از پرستاران باشد.

شریفی مقدم با تاکید بر اینکه پزشک سالاری یک جریان خاص است و جامعه پزشکی را شامل نمی شود، افزود: بنده معتقدم رئیس سازمان نظام پزشکی با استفاده ابزاری از پزشکان عمومی، دستیاران و متخصصین داخلی، سعی در سرپوش گذاشتن بر جریان پزشک سالار دارد و از همین رو، فرافکنی می کند.

وی ادامه داد: جریان پزشک سالار به اسم جامعه پزشکی اما با نگاه کاملا تجاری و کالایی به بیمار، و به دور از شان بیماران و در اختیار داشتن لابی های قدرت، عمده منابع نظام سلامت را به سمت خودشان سوق می دهند.

دبیرکل خانه پرستار در پایان با تاکید بر اینکه پیشبرد اهداف نظام سلامت مستلزم کار تیمی است و اگر غیر از این باشد طرح تحول سلامت با شکست مواجه خواهد شد، گفت: رئیس سازمان نظام پزشکی اگر اجازه بدهند ما می توانیم فیش های حقوقی آن دسته از پزشکان مورد سئوال را رسانه ای کنیم.

صحبتهای جناب شریفی مقدم در آستانه ی برگزاری همایش نقد واقعی طرح تحول سلامت و تعرفه گذاری :
با سلام خدمت همه ی همکارات.خیلی خوشحالم که پرستاری امروز وابستگی به افراد ندارد بلکه پرستاری امروز جریانی زنده وجاری است
وبیداری پرستاری باعث شده خواب بر انانیکه بدنبال خاموشی پرستاری بوده اند حرام گردد.
پرستاری وارد دوره نوینی شده است ونه تنها در حوزه پرستاری بلکه در حوزه سلامت نیز در حال تغییر است.
امروز پرستاری حتی در تغیرات اجتماعی وحتی سیاسی نقش افرینی می نماید. و همین هم باعث نگرانی که شاید ترس ووحشت دیگران شده است.
دوستان هرچه بیشتر وبدتر با ما برخورد کنند نشان از ان است که پرستاری راهش را درست انتخاب کرده است ومنافع انان رابیشتر به خطر انداخته است
وتنها امیدشان به ایجاد تفرقه بین پرستاری است که خوشبختانه با هوشیاری اعضای فهیم شورایعالی ،درایت اعضای هیات مدیره های نظام پرستاری وتلاش فعالین صنفی ودر صحنه بودن دانشجویان عزیز پرستاری بیش از پیش متحدتر ،منسجم تر در حال حرکت است.
ودر مسیر دشوار وسخت پرستاری ،گروه ها واشخاصی که منافعاشان در خطر افتاده سعی در ایجاد مانع نموده ومی نماید واین طبیعی است
ولی راه به جایی نخواهند برد
سیستم پزشگ سالار اگر زورش برسد به هیچ گروهی رحم نمی کند ،به راحتی معاونت طب سنتی را حذف کردند وپشت سرش موسسات طب سنتی را پلمب کردند چرا؟
چون منافعشان را کمی تهدید می کرد مشتری مطب وبیمارستانشان را کم می کرد
وپرستاری به عنوان افرادیکه بیشترین اگاهی به اعمال این سیستم دارد ومی داند که چه بلا هایی بر سر این مردم مظلوم می اورند ودر اراک به جای پای چپ پای راست را عمل میکنند واین ذره ای از دریا می باشد ،چه بیمارانی کهر در اطاق های عمل به اشتباه فوت کردند وفقط عرض تسلیت گفتند و چه بیمارانی که به علت قصور وعدم حضورشان دچار خسارت شدند.

همایش بیستم تهران وبیست دوم مشهد از نمونه اقدامات علمی است که ناکارمد بودن طرح های غیر کارشناسی انها رابیشتر مشخص خواهد کرد.
حضور پررنگ همکاران در این دو همایش پیش رو در تهران و مشهد هم می تواند انسجام پرستاری را نشان دهد وهم با با بهره گیری از ارایه مطالب ومقالات علمی وصاحب نظران مدیریت ،اقتصادی اجتماعی وپرستاری بر غنای این همایش ها بیافزایند.

 سپید: اقتصاد سلامت ما با مشکلاتی دست‌به‌گریبان است که ظاهرا نه دولت، نه مجلس و نه بخش خصوصی از عهده حل آن برنمی‌آیند. بخش سلامت به چاه ویلی بدل شده که هرچقدر بودجه بیشتری به آن تزریق می‌شود، همان سال کسری بودجه بیشتری می‌آورد. ارزیابی شما از شرایط اقتصادی نظام سلامت کشور چیست؟

محمدرضا رضایتمندی گفت: به نظر من دو نکته باعث شده که ما در حل مشکلات نظام سلامت موفقیت چندانی به دست نیاوریم. نکته اول این است که متاسفانه ما هیچ‌وقت «جامع‌نگری» نداشته‌ایم. یعنی نظام سلامت را به عنوان یک «سیستم» ندیده‌ایم و اقدامات ما به صورت جزیره‌ای بوده است. وقتی شما نظام سلامت را به شکل یک سیستم ندیده و کارها را به شکل جزیره‌ای انجام دهید، یک‌جا را درست می‌کنید در صورتی که ممکن است همزمان جای دیگری خراب شود. وقتی اراده‌ای برای حل مشکلات نظام سلامت به وجود می‌آید، لازم است آن را از همه جهات ببینیم یعنی به همه بخش‌های این سیستم توجه شود. باید به ارائه خدمت در این نظام، تامین مالی، ‌نظام پرداخت، سطوح مربوط به ارائه خدمت، PHC، مباحث مربوط به پیشگیری، مباحث مربوط به تغییر شیوه زندگی و دیگر بخش‌های آن به مثابه یک سیستم توجه شود و بعد درباره مشکلات هرکدام از این بخش‌ها تصمیماتی گرفته شود. همه حرف‌ها خلاصه در این‌که نظام سلامت باید به شکل سیستماتیک، نظام‌مند و از بالا دیده شود. برای مثال، یک زمان تمرکز ما بر بحث پزشک خانواده بود. پزشک خانواده در مناطق روستایی شکل گرفت ولی در مناطق شهری اثری از آن نبود. در نتیجه، تلقی مردم روستانشین این شد که اگر این بیمه روستایی که قرار است از طریق نظام ارجاع مردم را تحت پوشش قرار دهد چیز خوبی است، پس چرا فقط برای ما است و چرا برای مناطق شهری نیست؟ این نتیجه جامع ندیدن بود. درصورتی‌که وقتی قرار است پزشک خانواده مورد توجه قرار گیرد، لازم است همزمان نظام آموزش پزشکی هم مورد توجه قرارگیرد. یعنی باید پزشک خانواده‌ای تربیت شود که با سیستم نظام ارجاع تطابق داشته باشد. لازم است هم متخصص تربیت شود و هم این متخصصین در سطوح دوم و سوم سیستم ارائه خدمت طوری چیده شوند که با نظام ارجاع همخوانی داشته باشند. طبیعی است که وقتی فقط یک سطح دیده و از دیگر سطوح غفلت شود،‌ اصلاحاتی که قرار است رخ دهد، موفقیت‌آمیز نخواهد بود، کما اینکه موفق‌ نشد.

بحث دومی که لازم است به آن توجه شود، درنظر گرفتن ‌الزامات هر تغییر است. اگر ما به دنبال شکل‌گیری پزشک خانواده هستیم، باید به الزامات آن هم توجه کنیم. مثلا باید «فرهنگ‌سازی» مربوط به آن هم انجام شود. حالا تصور کنید از یک طرف مسئولین نظام سلامت همه اهتمام خود را گذاشته که ما نظام ارجاع داشته باشیم، از طرف دیگر از همه رسانه‌ها ازجمله رادیو و تلویزیون، مشاوران سلامت به مردم توصیه می‌کنند که به متخصص مراجعه کنند و عملا «تخصص‌گرایی» ترویج می‌شود. درواقع فرهنگی که در حال تقویت است، مغایر با سیستمی است که نظام سلامت ما در حال تعریف آن است. این است که می‌گویم ما به الزامات تغییر توجه نداریم.

امسال از جانب مقام معظم رهبری به عنوان سال «اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل» نام‌گذاری شده است. اقتصاد مقاومتی در حوزه سلامت چه شاخصه‌هایی باید داشته باشد؟

اولا لازم است که ما تعبیر درستی از اقتصاد مقاومتی در حوزه سلامت داشته باشیم. اقتصاد مقاومتی متکی به دانش و فناوری،‌ عدالت‌بنیان، درون‌زا، برون‌گرا، پویا و پیشرو و الگویی است که الهام‌بخش نظام اقتصاد اسلامی است. درصورتی که این شاخصه‌ها خوب تبیین شود، ما می‌توانیم به اقتصاد سلامتی منطبق با اقتصاد مقاومتی دست یابیم. بعضی‌ها می‌گویند که این اقتصاد، مقاومتی همان اقتصاد ریاضتی است درصورتی‌که قطعا این نیست. اقتصاد مقاومتی یک مدل ایرانی اسلامی برای رشد است. از این جهت بسیار مهم است که شاخصه‌ها تبیین شود تا از اشتباهات جلوگیری شود.

اجازه بدهید قدری عینی‌تر صحبت کنیم. شما درحال حاضر شاخصه‌های اقتصاد مقاومتی را در مدیریت نظام سلامت کشور می‌بینید؟

بحث، داشتن و نداشتن این شاخصه‌ها نیست. این شاخصه‌ها متعلق به کلیت اقتصاد است. من آنها را تکرار کردم تا یادآوری شود که حرکت ما باید به کدام سمت‌وسو باشد. بحث من کلی‌تر است و آن‌چه شما در سوالتان به دنبال آن هستید، در جزئیات است.

چه اشکالی دارد وارد جزئیات شویم؟ مدت‌هاست که مجلس به دنبال تحقیق و تفحص از نحوه هزینه‌کرد منابع طرح تحول سلامت است، وضعیت مالی بیمه‌ها خراب است، متولی سلامت کشور به صراحت اعلام می‌کند که در سال جاری چندین هزار میلیارد تومان کسری بودجه خواهیم داشت. سوال من این است که ما از کدام‌یک از این شاخصه‌ها غفلت کرده‌ایم که به اینجا رسیده‌ایم؟

این مسائل ارتباط چندانی با اقتصاد مقاومتی ندارد به این دلیل که اقتصاد مقاومتی چیزی نیست که یک شبه محقق شود.

یعنی قبول ندارید که اگر ما این شاخصه‌ها را تحت عنوان اقتصاد مقاومتی یا ذیل هر عنوان دیگری داشته باشیم، یک اقتصاد سلامت پویا و کارآمد خواهیم داشت؟

قطعا همین‌طور است. این‌ها شاخص‌هایی هستند که لازم است ما به سوی آنها حرکت کنیم. برای شما مثالی می‌زنم تا مشخص شود که ما چه زمانی می‌توانیم به اقتصاد مقاومتی دست پیدا کنیم. یکی از مشکلات ما بحث هزینه‌هاست که مشکل امروز و دیروز هم نیست و همیشه وجود داشته است. سوال این است که چگونه می‌شود این هزینه‌ها را کنترل کرد؟ اولین نکته‌ای که باید به آن توجه داشت، ‌بحث اصلاح الگوی مصرف است. اگر جامعه ما الگوی مصرف خودش را اصلاح کند، ما می‌توانیم اقتصاد مقاوم‌تری داشته باشیم. این مسئله دقیقا در اقتصاد سلامت هم صدق می‌کند. یعنی اینکه ما باید به سمت پیشگیری در جامعه حرکت کنیم. درحال حاضر بیماری‌های غیرواگیر در کشور ما رشد شدیدی داشته‌اند. 80 درصد از این بیماری‌ها با «تغییر الگوی زندگی» قابل پیشگیری هستند. از منظر ارائه‌دهندگان خدمت هم لازم است که افزایش بهره‌وری در دستور کار قرار گیرد. مثلا اجرای دقیق راهنماهای بالینی می‌تواند به این هدف کمک کند. اصلاح شیوه پرداخت در نظام سلامت هم می‌تواند به افزایش بهره‌وری کمک کند.

شما به بایدها و نبایدها اشاره کردید، ولی نگفتید که آیا به عنوان یک متخصص اقتصاد سلامت، جهت‌گیری‌های مسئولین نظام سلامت در کشور را مطابق ما مبانی اقتصاد مقاومتی می‌دانید یا نه؟ آیا همین امکانات، منابع مالی و منابع انسانی که در اختیار ما هست،

 به درستی مدیریت می‌شوند؟

به نظر من همان‌طور که ما در اجرا باید یک نگاه سیستماتیک داشته باشیم، در نقد هم لازم است که سیستماتیک به مسائل نگاه کنیم. من این یک رویکرد را نادرست می‌دانم که به دنبال یک مقصر بگردیم و بگوییم که در این سیستم این فرد یا این مجموعه مقصر است و همه تقصیرات را به گردن او بیندازیم. من نمی‌گویم که ما مشکل مدیریتی نداریم ولی معتقدم بیش از آن، مشکل سیستمی داریم.

شما محافظه‌کاری می‌کنید. آیا ابایی دارید که نسبت به مدیریت کسی انتقاد کنید؟

نه این‌طور نیست. ولی دوست دارم که انتقادم منصفانه باشد. من حرف آخرم را همان اول زدم و الان هم دوباره بر همان تاکید می‌کنم. تا وقتی که یک نگاه سیستماتیک در تصمیمات ما وجود نداشته باشد، ‌جزیره‌ای عمل خواهیم کرد و به موفقیت نخواهیم رسید.

این معنی در جمله شما نهفته است که ما نگاه سیستماتیک نداریم و جزیره‌ای عمل می‌کنیم. درست است؟

این اختصاص به زمان حال ندارد و حتی اختصاص به نظام سلامت هم ندارد. ما همیشه از نگاه سیستماتیک محروم بوده‌ایم و همیشه جزیره‌ای عمل کرده‌ایم.

به‌عنوان آخرین سوال؛ مشخصا 3 پیشنهاد برای بهبود اوضاع اقتصاد سلامت کشورمان بدهید.

اول اینکه نظام سلامت را به عنوان یک سیستم ببینیم و سعی کنیم تعاملات بخش‌های مختلف را با هم دیده و با یک دید باز عمل کنیم. نکته دوم اینکه اگر خواستیم تغییری در سیستم انجام دهیم، به الزامات آن تغییر واقف باشیم و وقتی شرایط و الزامات آن تغییر مهیا بودند، دست به کار شویم و نکته سوم اینکه برای «افزایش سواد سلامت» در جامعه، «نهادینه‌سازی فرهنگ پیشگیری» و «تغییر در الگوی زندگی» وقت بگذاریم.

نقل از سپید: اقتصاد سلامت ما با مشکلاتی دست‌به‌گریبان است که ظاهرا نه دولت، نه مجلس و نه بخش خصوصی از عهده حل آن برنمی‌آیند. بخش سلامت به چاه ویلی بدل شده که هرچقدر بودجه بیشتری به آن تزریق می‌شود، همان سال کسری بودجه بیشتری می‌آورد. ارزیابی شما از شرایط اقتصادی نظام سلامت کشور چیست؟

محمدرضا رضایتمندی گفت: به نظر من دو نکته باعث شده که ما در حل مشکلات نظام سلامت موفقیت چندانی به دست نیاوریم. نکته اول این است که متاسفانه ما هیچ‌وقت «جامع‌نگری» نداشته‌ایم. یعنی نظام سلامت را به عنوان یک «سیستم» ندیده‌ایم و اقدامات ما به صورت جزیره‌ای بوده است. وقتی شما نظام سلامت را به شکل یک سیستم ندیده و کارها را به شکل جزیره‌ای انجام دهید، یک‌جا را درست می‌کنید در صورتی که ممکن است همزمان جای دیگری خراب شود. وقتی اراده‌ای برای حل مشکلات نظام سلامت به وجود می‌آید، لازم است آن را از همه جهات ببینیم یعنی به همه بخش‌های این سیستم توجه شود. باید به ارائه خدمت در این نظام، تامین مالی، ‌نظام پرداخت، سطوح مربوط به ارائه خدمت، PHC، مباحث مربوط به پیشگیری، مباحث مربوط به تغییر شیوه زندگی و دیگر بخش‌های آن به مثابه یک سیستم توجه شود و بعد درباره مشکلات هرکدام از این بخش‌ها تصمیماتی گرفته شود. همه حرف‌ها خلاصه در این‌که نظام سلامت باید به شکل سیستماتیک، نظام‌مند و از بالا دیده شود. برای مثال، یک زمان تمرکز ما بر بحث پزشک خانواده بود. پزشک خانواده در مناطق روستایی شکل گرفت ولی در مناطق شهری اثری از آن نبود. در نتیجه، تلقی مردم روستانشین این شد که اگر این بیمه روستایی که قرار است از طریق نظام ارجاع مردم را تحت پوشش قرار دهد چیز خوبی است، پس چرا فقط برای ما است و چرا برای مناطق شهری نیست؟ این نتیجه جامع ندیدن بود. درصورتی‌که وقتی قرار است پزشک خانواده مورد توجه قرار گیرد، لازم است همزمان نظام آموزش پزشکی هم مورد توجه قرارگیرد. یعنی باید پزشک خانواده‌ای تربیت شود که با سیستم نظام ارجاع تطابق داشته باشد. لازم است هم متخصص تربیت شود و هم این متخصصین در سطوح دوم و سوم سیستم ارائه خدمت طوری چیده شوند که با نظام ارجاع همخوانی داشته باشند. طبیعی است که وقتی فقط یک سطح دیده و از دیگر سطوح غفلت شود،‌ اصلاحاتی که قرار است رخ دهد، موفقیت‌آمیز نخواهد بود، کما اینکه موفق‌ نشد.

بحث دومی که لازم است به آن توجه شود، درنظر گرفتن ‌الزامات هر تغییر است. اگر ما به دنبال شکل‌گیری پزشک خانواده هستیم، باید به الزامات آن هم توجه کنیم. مثلا باید «فرهنگ‌سازی» مربوط به آن هم انجام شود. حالا تصور کنید از یک طرف مسئولین نظام سلامت همه اهتمام خود را گذاشته که ما نظام ارجاع داشته باشیم، از طرف دیگر از همه رسانه‌ها ازجمله رادیو و تلویزیون، مشاوران سلامت به مردم توصیه می‌کنند که به متخصص مراجعه کنند و عملا «تخصص‌گرایی» ترویج می‌شود. درواقع فرهنگی که در حال تقویت است، مغایر با سیستمی است که نظام سلامت ما در حال تعریف آن است. این است که می‌گویم ما به الزامات تغییر توجه نداریم.

امسال از جانب مقام معظم رهبری به عنوان سال «اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل» نام‌گذاری شده است. اقتصاد مقاومتی در حوزه سلامت چه شاخصه‌هایی باید داشته باشد؟

اولا لازم است که ما تعبیر درستی از اقتصاد مقاومتی در حوزه سلامت داشته باشیم. اقتصاد مقاومتی متکی به دانش و فناوری،‌ عدالت‌بنیان، درون‌زا، برون‌گرا، پویا و پیشرو و الگویی است که الهام‌بخش نظام اقتصاد اسلامی است. درصورتی که این شاخصه‌ها خوب تبیین شود، ما می‌توانیم به اقتصاد سلامتی منطبق با اقتصاد مقاومتی دست یابیم. بعضی‌ها می‌گویند که این اقتصاد، مقاومتی همان اقتصاد ریاضتی است درصورتی‌که قطعا این نیست. اقتصاد مقاومتی یک مدل ایرانی اسلامی برای رشد است. از این جهت بسیار مهم است که شاخصه‌ها تبیین شود تا از اشتباهات جلوگیری شود.

اجازه بدهید قدری عینی‌تر صحبت کنیم. شما درحال حاضر شاخصه‌های اقتصاد مقاومتی را در مدیریت نظام سلامت کشور می‌بینید؟

بحث، داشتن و نداشتن این شاخصه‌ها نیست. این شاخصه‌ها متعلق به کلیت اقتصاد است. من آنها را تکرار کردم تا یادآوری شود که حرکت ما باید به کدام سمت‌وسو باشد. بحث من کلی‌تر است و آن‌چه شما در سوالتان به دنبال آن هستید، در جزئیات است.

چه اشکالی دارد وارد جزئیات شویم؟ مدت‌هاست که مجلس به دنبال تحقیق و تفحص از نحوه هزینه‌کرد منابع طرح تحول سلامت است، وضعیت مالی بیمه‌ها خراب است، متولی سلامت کشور به صراحت اعلام می‌کند که در سال جاری چندین هزار میلیارد تومان کسری بودجه خواهیم داشت. سوال من این است که ما از کدام‌یک از این شاخصه‌ها غفلت کرده‌ایم که به اینجا رسیده‌ایم؟

این مسائل ارتباط چندانی با اقتصاد مقاومتی ندارد به این دلیل که اقتصاد مقاومتی چیزی نیست که یک شبه محقق شود.

یعنی قبول ندارید که اگر ما این شاخصه‌ها را تحت عنوان اقتصاد مقاومتی یا ذیل هر عنوان دیگری داشته باشیم، یک اقتصاد سلامت پویا و کارآمد خواهیم داشت؟

قطعا همین‌طور است. این‌ها شاخص‌هایی هستند که لازم است ما به سوی آنها حرکت کنیم. برای شما مثالی می‌زنم تا مشخص شود که ما چه زمانی می‌توانیم به اقتصاد مقاومتی دست پیدا کنیم. یکی از مشکلات ما بحث هزینه‌هاست که مشکل امروز و دیروز هم نیست و همیشه وجود داشته است. سوال این است که چگونه می‌شود این هزینه‌ها را کنترل کرد؟ اولین نکته‌ای که باید به آن توجه داشت، ‌بحث اصلاح الگوی مصرف است. اگر جامعه ما الگوی مصرف خودش را اصلاح کند، ما می‌توانیم اقتصاد مقاوم‌تری داشته باشیم. این مسئله دقیقا در اقتصاد سلامت هم صدق می‌کند. یعنی اینکه ما باید به سمت پیشگیری در جامعه حرکت کنیم. درحال حاضر بیماری‌های غیرواگیر در کشور ما رشد شدیدی داشته‌اند. 80 درصد از این بیماری‌ها با «تغییر الگوی زندگی» قابل پیشگیری هستند. از منظر ارائه‌دهندگان خدمت هم لازم است که افزایش بهره‌وری در دستور کار قرار گیرد. مثلا اجرای دقیق راهنماهای بالینی می‌تواند به این هدف کمک کند. اصلاح شیوه پرداخت در نظام سلامت هم می‌تواند به افزایش بهره‌وری کمک کند.

شما به بایدها و نبایدها اشاره کردید، ولی نگفتید که آیا به عنوان یک متخصص اقتصاد سلامت، جهت‌گیری‌های مسئولین نظام سلامت در کشور را مطابق ما مبانی اقتصاد مقاومتی می‌دانید یا نه؟ آیا همین امکانات، منابع مالی و منابع انسانی که در اختیار ما هست،

 به درستی مدیریت می‌شوند؟

به نظر من همان‌طور که ما در اجرا باید یک نگاه سیستماتیک داشته باشیم، در نقد هم لازم است که سیستماتیک به مسائل نگاه کنیم. من این یک رویکرد را نادرست می‌دانم که به دنبال یک مقصر بگردیم و بگوییم که در این سیستم این فرد یا این مجموعه مقصر است و همه تقصیرات را به گردن او بیندازیم. من نمی‌گویم که ما مشکل مدیریتی نداریم ولی معتقدم بیش از آن، مشکل سیستمی داریم.

شما محافظه‌کاری می‌کنید. آیا ابایی دارید که نسبت به مدیریت کسی انتقاد کنید؟

نه این‌طور نیست. ولی دوست دارم که انتقادم منصفانه باشد. من حرف آخرم را همان اول زدم و الان هم دوباره بر همان تاکید می‌کنم. تا وقتی که یک نگاه سیستماتیک در تصمیمات ما وجود نداشته باشد، ‌جزیره‌ای عمل خواهیم کرد و به موفقیت نخواهیم رسید.

این معنی در جمله شما نهفته است که ما نگاه سیستماتیک نداریم و جزیره‌ای عمل می‌کنیم. درست است؟

این اختصاص به زمان حال ندارد و حتی اختصاص به نظام سلامت هم ندارد. ما همیشه از نگاه سیستماتیک محروم بوده‌ایم و همیشه جزیره‌ای عمل کرده‌ایم.

به‌عنوان آخرین سوال؛ مشخصا 3 پیشنهاد برای بهبود اوضاع اقتصاد سلامت کشورمان بدهید.

اول اینکه نظام سلامت را به عنوان یک سیستم ببینیم و سعی کنیم تعاملات بخش‌های مختلف را با هم دیده و با یک دید باز عمل کنیم. نکته دوم اینکه اگر خواستیم تغییری در سیستم انجام دهیم، به الزامات آن تغییر واقف باشیم و وقتی شرایط و الزامات آن تغییر مهیا بودند، دست به کار شویم و نکته سوم اینکه برای «افزایش سواد سلامت» در جامعه، «نهادینه‌سازی فرهنگ پیشگیری» و «تغییر در الگوی زندگی» وقت بگذاریم.

وحید نصیری در گفتگو با خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی سازمان نظام پرستاری، اظهارداشت: مجلس عصاره فضائل این ملت است و این یک امر شرعی و اجتماعی است. مجلس مورد تایید ولایت فقیه است و نمایندگان با رای ملت بر سر کار آمده اند. 

وی با عنوان این مطلب که قوانین برای رفاه حال مردم تصویب می شوند، گفت: قوه مقننه اگر قانون را تصویب می نماید قوه مجریه نیز باید آن را اجرایی نماید و اگر اجرا نشود باید به دلایل اجرایی نشدن آن رجوع شود.

عضو شورای عالی سازمان نظام پرستاری کشور ادامه داد: تصویب قانون مشاغل سخت و زیان آور جهت سلامت جسمی و روحی پرستاران و به تبع آن دریافت خدمات درمانی بهتر برای بیماران است. زمانی که کلمه ارتقاء آورده می شود به این معنی است که خدماتی که قرار است ارائه شود، ارتقاء یافته و بهتر از قبل باشد.

وی بیان کرد : متاسفانه به دلیل اجرا نشدن قانون مشاغل سخت و زیان آور برای پرستاران قطعأ آنان به دلیل حجم کاری زیاد و اتفاقات روزه مره و در معرض بیماری های خطرناک قرار گرفتن، از سلامت جسمی و روحی خوبی برخوردار نبوده و به همین دلیل خدمات درمانی ارتقاء یافته و شایسته ای به بیماران ارائه نمی دهند.

نصیری در پایان افزود: وزارت بهداشت برای ارتقاء خدمات درمانی به مردم باید جهت اجرایی شدن این قانون برای پرستاران بکوشد و به دلیل مشکلات مالی و... از اجرایی شدن این قانون سر باز نزند تا پرستاران  بتوانند با روحیه و سلامت جسمانی بهتری به مردم خدمات درمانی ارائه دهند.