سازمان نظام پرستاری سازمانی مستقل و دارای هویت حقوقی بوده و با هدف تلاش برای رشد و تعالی رشته پرستاری ، حفظ حقوق پرستاران و مردم در قبال خدمات پرستاری ، حفظ و حمایت از حقوق مادی ، معنوی و صنفی پرستاران ، ارتقای سطح دانش و مهارت پرستاران و همکاری با سازمان ها و موسسات قانونی تشکیل شد و بسرعت پس از شکل گیری به سمت حرفه ای شدن پیش رفت اما متاسفانه پس از دور دوم و اوایل سوم وارد بازی سیاسی روسای جمهور غالب شد و عملا از رسالت خود دور شد و به هیچکدام از اهداف بالا دست نیافت، پرستاری صنفی در همه جای دنیا معقول و پسندیده میباشد اما پرستاری سیاسی برای اولین بار در ایران شکل گرفت و این به دور از دیسیپلین و مقررات پرستاری حرفه ای دنیای امروز می باشد. از طرفی زیاده خواهی افرادی در راس سازمان باعث کوتاه امدن در مواضع پرستاری شد و روز به روز جایگاه پرستاران در سیستم پزشک سالار تضعیف شد بطوریکه الان دقیقا در وزارت بهداشت و درمان کشور یک سیستم ارباب رعیتی بدلیل ضعف و عملکرد ضعیف نظام پرستاری بوجود امده و همه چیز از امکانات رفاهی گرفته تا کارانه های چندین میلیونی به نفع پزشکان می باشد . در چنین شرایطی که پرستاری در دوران افول خود قرار گرفته بیداری و اگاهی و حق و عدالتخواهی در مطالبات پرستاری اعم از اموزشی و معیشتی یک جرقه ای برای شروع یک زندگی با کیفیت کاری برای اینده ی بهتر پرستاری کشور میباشد، بنابراین شعار پرستار مستقل بودن که این روزها با نزدیک شدن به انتخلات شورایعالی به گوش می رسد یعنی گرایش به پرستاری سنتی و گذشته نگر و این یعنی برگشت به دوران سیاه تاریخ پرستاری و سلطه مجدد سیستم پزشک سالار بر پرستاران، امروز روز اگاهی و بیداری و حق خواهی در پرستاری میباشد و همه با هم و حمایت از جریان های عدالتخواه کشور اغازی باشیم برای پایان سلطه و زیاده خواهی سیستم پزشک سالار و عدالتی در خور و شان و جایگاه پرستاری کشور.