پايگاه خبری پرستاران عدالت خواه ایران

سلام دوستان

تفکر حق ماست!!!

نمیخوام بگم هرچی من میگم درسته و امروز هم نمیگم به نظر من چی درسته چی غلط

اما میگن پرسیدن نصف دانستن است و در حدیثی از امام صادق(ع) هم بر این گفته صحه گذاشته

اما قرار است چه بپرسیم؟؟

ایندفه از خود بپرسیم.

در میان هیاهویی که برای انتخابات شورایعالی به راه افتاده دو گروه مطرح است

بینی بین الله کلاهمون را قاضی کنیم کدوم گروه درد پرستاری دارند

گروهی که تحت عنوان عدالتخواهی برای پیگیری مطالبات برجا مانده پرستاری فعالیت میکنند و یا گروهی که قبلا میانه رو بودند و الان مستقل از آب در آمدند؟

هر کدام مزایای خودشون و معایب دیگری را بیان میکنند

بنده به این مقوله ورود نمیکنم 

اما میپرسم واقعا کدوم گروه درد بالین دارند؟

کدوم گروه نگران از دست رفتن جایگاه خود هستند؟

والبته این سوال را در مقابل خواهند پرسید چه کسانی میخواهند جایگاه بدست بیارن؟

کدوم گروه سالها در منصب بودند ولی نتونستند یا نخواستند کاری انجام دهند؟

که در مقابل خواهند پرسید کدوم گروه توانایی لازم را ندارند؟

کدوم گروه به فکر مهندسی انتخابات هستند و از قدرت استفاده میکنند?

ودر مقابل خواهند پرسید آیا واقعا تجمع جواب خواهد داد؟

کدوم گروه نگران هستند؟

که البته باید گفت هر دو گروه

اما هر گروه نگران چه هستند؟

این گروه نگران طی دوازده سال چکاری برای پرستاری انجام دادند؟

در مقابل خواهند گفت اونموقع که ما برای پرستاری زحمت میکشیدیم گروه مقابل کجا بودند

کلا چه تغییری در راهبرد و روش کاری خود ایجاد کردند که امیدوار به نتیجه گیری دوستانی که قبلا مسول بودند ونبودند باشیم

اصولا اگر راه روش و نفراتی که نتیجه مطلوب نگرفتند تا کی باید بعنوان نماینده ابقا شوند؟

گروهی که با استفاده از قدرت تلاش میکنه برنده این نبرد باشه یا گروهی که به پشتوانه و اعتبار پرستار بالین رای آورده و کلا در برابر قدرت میخواد ایستادگی کنه

اینا فقط نمونه ای از سوالات بود که هر کدوم از ما میتونه ازرخودش بپرسه

البته هر کدوم از گروهها به منافع خودش فکر خواهد کرد 

اما سوال کلی و نهایی همونه که چه کسی بیشتر برای پرستاران نگران است و چه کسی برای خودش؟