اگر هیات مدیره ها برنامه های پیگیرانه ی خودرا درقالب طرح تحول پرستاری با فعالان و همفکران خود خارج ازهیات مدیره ها وپرستاران بالین ارایه میکردند احتمالا فعالیت گروههای صنفی موجود شهرستانها نیز از حضور گل وبلبل به بحث وگفتگو و اظهار نظرات همکاران بالین تبدیل میشد.واقعیت اینه که بسیاری از هیات مدیره ها خودرا از دریافت نقطه نظرات همکاران بی نیاز میدانند.آیا بهتر نیست هیات مدیره های محترم بابرگزاری جلسات هم اندیشی وبارش افکار پرسنل زحمتکش بالین هرچه بیشتر درجریان مشکلات وخواسته های به حق آنان باشند؟آیا بهتر نیست باحضور دوره ای درمراکز ودیدار با پرستاران بالین حداقل بارقه های امید را دردل پرستاران روشن نگهدارند وباعث افزایش همکاری وهمراهی آنان وهمینطور افزایش جذب این نیروها در عضو گیری ودریافت شماره نظام پرستاری گردند؟آیا پرستاران ما از حق وحقوق خود درجلسات نظام پزشکی در شکایتها واعتراضات علیه پرسنل درمان در پرونده های بیماران اطلاع دارند و.........ما چشم امید به هیات مدیره های منتخب خود داریم وهمه ی تلاشمان رابرای حمایت ازآنها انجام خواهیم داد.